Sıfıra inen terör, AKP ile nasıl tırmandı!
TERÖRÜ BAŞARILI KILANLAR
Terör beklendiği gibi seçimlerden sonra arttı.Can, mal kayıpları ve şehitler arttı.
2000 yılı öncesinde kalan; öğretmen kaçırma, kamu kurum ve vasıtalarına saldırı, kentlerde sivil halka yönelik bombalı eylemler, turizmi baltalayıcı saldırılar, bölge halkı üzerinde korku yaratıcı eylemler birbirini izliyor.
TSK ‘nin artan şehitlere karşılık teröristlere verdirdiği zayiat ise gözle görülür ölçüde düşüşte.
Neden?
TSK teröristle mücadeleyi bilmiyor mu?
Eğitim ve disiplin eksikliği mi var?
Mücadele azim ve iradesi mi kırıldı?
TSK, 1984 yılında terör başladığında terörle mücadeleyi bilmiyordu.
Eğitim, ABD-NATO doktrinine göre, klasik savaşa göreydi. Özel harekatı bilen sınırlı sayıda subay-astsubay vardı.
Uzun yıllar gerilla eğitimi alan terör örgütü TSK’nın bu zafiyetini iyi kullandı. Önemli zayiat verdirdi.
Bölge halkını da dehşet ve korku ile sindirerek hem kendine her türlü desteği sağladı hem de TSK’nın özellikle istihbarat almasını engelledi.
1990′a gelindiğinde terör örgütü aşırı güvene kapıldı. Gerilla harekatının yanında artık büyük birlikler halinde ( tabur, alay, tugay) hareket ve eyleme geçti.
Öte yandan TSK da zamanla işi öğrendi.
Eğitim ve harekat yöntemi değişti.
Arazi ve hava koşullarına uygun donanım artırıldı.
En önemlisi, siyasi iktidar, askerin yasal gereksinimlerini karşıladı. Ardında durdu. Moral verdi.
Kışlasında, karakolunda kendini savunmayı bırakıp ALAN KONTROLÜ ve ALAN HAKİMİYETİ konseptini uygulamaya başladı.
Harekat serbestisi teröristten askere geçti.
İşte bunlar terörün sonunu yaklaştırdı. Bitme noktasına getirdi.
Suriye’nin pabucu pahalı görüp terörist başını ülkesinden çıkarmasıyla da terör neredeyse sıfır noktasına indi.
İşte AKP olaya o noktadan başladı.
Bugün gelinen nokta meydanda.
Neden işler tersine döndü?
Çünkü, terörü bitirmek için yapılan her şey tersine döndürüldü.
Siyasi iktidar; terörle mücadele edenlerin elini kolunu bağladı, başarılı olanların çoğunu terör örgütü üyesi diye zindana attı, TSK komuta kademesini yok etti, ne yasal destek kaldı ne moral destek.
Asker tekrar kışla ve karakolun içine çekildi. Kendini savunmaya başladı.
ALAN teröriste teslim edildi.
Harp prensiplerinden en önemlisi olan İNİSİYATİF çiğnendi, terör örgütüne sunuldu. O da istediği yer ve zamanda istediğini yapar hale geldi.
Bütün bunların yanında yapılan en büyük hata ise terör örgütünün isteği doğrultusunda masaya oturulmasıydı.
Bir yandan “ TERÖRLE, ZORLA , SİLAHLA BİR YERE VARILAMAZ” denirken, örgütle müzakereye girişilerek; ve koşulsuz silah bırakma sağlanmadan bazı istekler karşılanarak, silah ve zorla devleti masaya oturttuğu izlenimi yaratıldı.
Hatta, önceleri silaha karşı olan pek çok Kürt kökenli vatandaşımız da istekler karşılandıkça teröre destek vermeye en azından karşı duruş göstermemeye başladı.
Örgüt de bunu çok iyi kullandı.
İsteklerinin karşılanmayacağına dair bir ses veya görüntü verilir verilmez bir yerlerde ceza kesme yöntemini benimsedi.
Özetle, terörü başarılı kılan siyasi iktidarın tercihleri ve uygulamalarıdır.
Terörle mücadele siyasi irade sorunudur.
Şimdi yeni anayasaya sarıldı herkes.
Sanki sorun anayasada.
Sorun TÜRK ve KÜRT kökenli Türk vatandaşlarının bir arada yaşama ülküsünü kaybedip etmediğindedir.
Siyasi iktidarların görevi de terörü bitirmek ve birlikte yaşama arzu ve ülküsünü geliştirmektir.
Şerefli görüşmeler, sabır taşmaları, ciğer yanmaları kasaptaki ete soğan doğramaktır.
İlk Kurşun
*