Kul-ümmet üretimi ve yeni Osmanlıcılık oyunları!
'Uğur SETEN '
Çağdaş Türkiye Cumhuriyeti’nin 
kurucusu Gazi M.Kemal Atatürk’ün ‘’Ne mutlu Türk’üm diyene’’ sözünü ağzına alamayanların devri aleminde ortalık maşallah Osmanlı kaynıyor. AKP hükümeti ve taraf medyası başta olmak üzere, sinemada, dizilerde, TRT’de, gazetelerde, dergilerde, kitaplarda, kutlamalarda, sergilerde, konferanslarda tam gaz Osmanlı pazarlaması yapılyor.
Tarihi gerçeklerinden arındırılmış fakat ümmetçilik ve erotizm giydirilmiş fetihler, saraylar, ulemalar, cariyeler, damatlar, ganimetler, hanlar, hamamlar yeni Osmanlı düzeninin altyapı çalışmalarının temel malzemeleridir. Devletin kurucusu ve sahibi Türk’ün üzerinde Arap atı koşturmuş Osmanlı’yı yeniden ısıtan hilafet ve saltanat meraklıları, Türk ve ulus kavramlarını çok milletli kul-ümmet potasında eriterek yeni Osmanlıcılık oyunu oynamaya çalışıyorlar. Kimliğini, dilini, benliğini koruyamadığı için haçlının elinde oyuncak olan Osmanoğlu Türkleri gibi, petrol için dünyayı kana bulayan ABD’nin yörüngesinde günümüz Türkiye’sini idare eden ‘’badem bıyıklı Türkler’’ de Türk’ten hoşlanmıyorlar. Türk kelimesi akıllarını ve bedenlerini titretiyor. Hilafet ve saltanatın ipinde boğulan Osmanoğlu sarayında Türk düşmanlığı pek meşhurdur. Örneğin, ’’Türk kimliğini’’ atının semerinin altına sokuşturan Osmanlı Devleti’nin son yüzyılında yurtdışında büyükelçi olarak görevlendirdiği bir tane Türk’e rastlamıyorsunuz.
Londra’da görev yapanlar:
Yanko Aziropula (1800-1802)
Antonaki Ramadani (1818-1821)
Mavroyani Efendi (1832-1834)
Kalimaki Bey (1846-1848)
Kostaki Musurus Paşa (1851-1856)
Kostaki Antopula Paşa (1895-1903)
Stefanaki Musurus Paşa (1903-1908)
Roma’da görev yapanlar:
Yanko Fotoyadis Bey (1870-1873)
Serkis Efendi (1872-1874)
Aleksandr Karatodori (1874-1876)- (1886-1889)
Viyana’da görev yapanlar:
Dibolto (1808)
Todoroviç Efendi (1826-1831)
Mavroyani Efendi (1831-1835)
Kostaki Paşa (1848-1850)
Berlin’de görev yapanlar:
Kostaki Bey (1850-1854)
Aristaki Bey 1858-1876)
Washington’da görev yapanlar:
Blak Bey (1867-1873)
Ligoraki Aristaki Bey (1873-1883)
Paris’te görev alanlar:
Panoyataki Efendi (1814-1817)
Nikolaki Mano Efendi (1817-1821)Kalimaki Bey (1848-1852)
Atina’da görev alanlar:
Musurus Paşa (1840-1848)
Yanko Fotiadis Paşa (1848)
Görüldüğü gibi isimlerinin arkasına takılmış olan Paşa ve Bey gibi ünvanlar Türk ama ünvanları taşıyanların hiç biri Türk değil. Devlet Türk ama temsilcileri Türk değil. Böyle bir tablodan devletin ve milletin hayrına dokunacak bir hizmet çıkar mı? Çıksa çıksa ihanet ve satış çıkar. Bozkırlarda, dağda, bayırda, cephede en ön saflarda ölüme meydan okuyan Türk’lerle üç kıtaya yayılmış, yedi düvele boyun eğdirmiş aslen Türk olan koca imparatorlukta büyük elçilik yapabilecek hiçbir Türk evladı yok muydu acaba? Ahmet’ler, Mehmet’ler savaş alanlarında ölüme meydan okuyor, Kostaki’ler, Mavroyani’ler elçilikte kestane kebap yapıyor…
‘‘Tam bağımsızlık benim karekterimdir’‘ diyen M.Kemal Atatürk, Batıya göbekten bağımlı Osmanlı devlet yönetiminin içine düştüğü cesaretsizlik, çaresizlik ve zafiyet karşısında şunları söyler:
‘’Muhterem milletime tavsiye ederim ki sinesinde yetiştirerek başının üstüne kadar çıkaracağı adamların, kanlarında ve vicdanlarındaki asil cevheri tahlil etme dikkatinden bir an bile vazgeçmesin!” Sanki Sarışın Kurt bugünleri de işaret etmiş gibi. Tarihi tespit günümüze cuk diye oturuyor ama bilincimiz ve gözlerimiz hala kapalı.
Tarih babanın kalın kitabı, özbenliğini kaybedenlerin ve kendi öz evlatlarına sırtını dönenlerin yok oluş hikayeleriyle doludur. Bugün işgalci ABD’nin sevk ve idaresinde, vatan haini Vahdettin’lerin, Damat Ferit’lerin izini sürerken Osmanlı’nın bile gerisine düşen ”the Osmanlı meraklılarının” tarihten ders almaları gerekir.
Zira, Atatürk Türkiye’sinin sahibi ve bekçisi olan ‘‘şu çılgın Türkler” ısmarlama dizilerle ve filmlerle parlatılan ümmet ve eyalet sistemine dayalı yeni Osmanlı dolmasını yutmaz.
Türkiye’yi bölmeyi hedefleyen yeni anayasa çalışmalarıyla teokratik başkanlık sistemine kavuşmak isteyen R.Tayyip Bey ve şürekâsının övünçle ve özenle yeşertmeye çalıştığı Yeni Osmanlıcılık tezi de aynı Osmanlı’nın sonu gibi olmaya mahkumdur.
