Kapı Kule, Habur Yolcuları...
DÖNEKLER ve VATANSIZLIK
Sami GÖK
Geçmiş yıllarda burjuvazi Türkiye’ de kendi aydınını yaratırdı. Bunların bazılarını Aydınlar Ocağından bazılarını üniversitelerden, bazılarını da başka kurumlarında yetiştirir, sahneye çıkarırdı.
Günümüzde ise öyle değil. 24 Ocak 1980 ekonomik kararları alınıp, ardında da 12 Eylül 1980 faşist darbesi yapıldıktan sonra bu geleneğinden vazgeçti. Aynı dönem de emperyalizmin dayattığı Uluslar arası Tahkim Yasaları da geçirildi. Bu dönemde zaten herkes tarafını belirlemek zorunda kaldı. Tahkim Yasalarını savunanlar ve buna karşı duranlar. Bütün iletişim araçları ellerinde olduğu için tahkim Yasalarını savunanlar büyük bir zafer kazandılar.
Tahkim yasalarını savunanlar o dönemde köşe başlarını tuttular. Burada dikkat çekici bir şey oldu, bazı burjuva aydınları Tahkim yasalarına karşı çıktılar. Onlar için ülke çıkarları uluslararası şirketlerin çıkarlarından öndeydi. Bunlar özünde burjuva aydını olmasına rağmen, geçmişte ortak hareket etmiş olmalarına rağmen bu aydınlara yer verilmedi ve çoğu tu kaka edildi.
Uluslararası sermayenin işbirlikçisi olan Türkiye burjuvazisi eski yol arkadaşları ile yollarını ayırdı. Onların yerine yeni kadrolar buldular, hem de yeni ve daha etkili kadrolar.
Peki, kimdi bu kadrolar?
Burjuvazinin yeni yol arkadaşları ve yeni kılavuzları, eskiden solcu olup, artık solculuk yapmak istemeyen, sermayedar olmak isteyen döneklerdi.
Üstelik bunlar bu işleri, burjuva aydınlarından daha iyi yapabilirlerdi. Çoğu yıllarını emperyalizme ve kapitalizme karşı mücadele ile geçirmişlerdi. Sol içinde ki bütün guruplar hakkında geniş bilgilere sahiptiler.
Bazıları hapislerde de yatmıştı ve en önemlisi bunların çoğu toplumun gözünde saygın kişilerdi. Marks’ı, Lenin’ i iyi biliyorlardı. Sınıf mücadelesi konusunda engin bilgi sahibiydiler.
İşte tam o yıllarda, yani 1980 li yılların başlarında Londra’ da üçlü bir toplantı yapıldı. Bu toplantıya o zaman ki Amerikan Başkanı eski film yıldızı Ronald Reagan, İngiltere’nin Demir Leydisi Margaret Thatcher ve 24 Ocak kararlarının mimarı Turgut Özal katıldılar. Bu muhteşem üçlü bu gün hala rüzgârı esmekte olan eskilerin Neo Liberalizmini yeniden şekillendirdiler.
Döneklerin yıldızlarının parlamaya başladığı dönem işte bu döneme rastlar. Bu süreci o zaman görebilenler çok azınlıktaydı. Çünkü yine aynı dönemde kuzey komşumuz Sovyetler Birliğinde de yeni bir fırtına patlak vermişti, Glasnost ve Perestroyka fırtınası. Bu iki sözcüğün Türkçesi açıklık ve yeniden yapılanma idi ki, Londra’ da alınan kararlara denk düşen yaklaşımlardı.
Üst üste çakışan bu süreçler sonradan GLOBALLEŞME diye bir kavramı da beraberinde tartışmaya açtı. Bunun üzerinde çok tartışıldı, artık sınırlara gerek yoktu, zaten internet sınır mınır tanımıyordu. Üstelikte Marks sınırlar ortadan kalkacak dememişmiydi. Birden herkes Marks’ ın bu tek satırının üzerinde yoğunlaşmaya başladı. Döneklerin etkisinde ki yeni yetme solcular birden enternasyonalizm adına sınır tanımayan vatansızlığı savunmaya başladı. Üniter devlet yapısını savunanlar, onlara göre tarihin çöplüğünde kalmışlardı. Ülkeye, Bayrağa, Ulusal değerlere filan gereksinim yoktu. Ulusalcılık özünde milliyetçilik, milliyetçilik te faşizm demekti.
Oysa bu gün Vietnam Sosyalist Cumhuriyeti, Ulusal Demokratik Cephe sayesinde daha 1975 yılında kurulmuştu. Bunun gibi onlarca örnek vardı. Fidel Castro hala sağdı ve o Ulusalcılığı savunuyordu ama onu dinleyen yoktu. Zaten Amerika Castro ‘yu gözden çıkarmıştı.
Tartışmalar öylesine renkleniyordu ki zaten hepimiz dünya vatandaşıyız deniyordu. Gerçi pasaport olmadan hele vize almadan Kapı Kulenin 5 metre ötesine geçemeyeceğimizi görmüyorlardı. Bilmiyorlardı ki döneklerin hepsinin ceplerinde kırmızı, yeşil, diplomatik her türden pasaportları hazırdı. Yeni yetme vatansızların zaten oralara gidecek paraları da yoktu. En iyisi oturdukları yerden ahkâm kesmekti.
Emperyalist sermaye ile iş birliği içinde olan işbirlikçi burjuvazi bu yeni durumun sarhoşluğunu yaşıyordu. Tüm dünyada ki enerji kaynaklarına ortak olacaklardı, onlar gördükleri rüyada öyle sanıyorlardı ama durum hiçte öyle değildi. Neyse, bu ayrı bir konu onu burada tartışmayacağız.
Globalleşen Dünya teorisi, döneklerin en çok başvurdukları teori olmuştu. Eskilerin hızlı solcusu olan Altan’ lar ailesi. Baba Çetin ve iki silahşor oğlu Ahmet ve Mehmet en popüler isimler arasındaydı. Tüm TV kanalları ardına kadar onlara açılmıştı. Geçmişin en hızlı Maocuları olan Ethem Sancak, Oral Çalışlar, Cengiz Çandar, Mehmet Nazif Günal ( MNG Holdingin sahibi ) gibi onlarca eski solcu dönek burjuvazinin yeni gözdeleri idiler. Üstelik 1989 yılında Varşova paktı dağıtılmış NATO ayakta kalmıştı. O nedenle de GOLOBALİZMİ savunanların Yeni Dünya Düzeni dedikleri düzen çok güçlenmişti.
Fakat daha sonraki gelişmeler onların dediği gibi olmadı. Doğuda Çin ve Hindistan yükselişe geçti, uzak doğuda batı etkisi hızla kırıldı. Amerika’ nın arka bahçesi olan Latin Amerika ayaklandı ve emperyalizmi büyük ölçüde o bölgeden attı. Sovyetlerin dağılmasından sonra sarsıntı geçiren Rusya hızla toparlandı. Emperyalist tekeller orta doğuya ve Doğu Avrupa’ ya sıkıştı kaldı. Şimdilerde Orta doğuda da işler iyi gitmiyor.
Başta söylediğim görüşler elbette toplumda ciddi sorunların oluşmasına yol açtı. İşçi sınıfı hareketini büyük ölçüde parçaladı, bu parçalanma örgütsüzlüğü doğurdu, burjuvazi yeni ekonomik ve siyasal örgütlenme modellerini dayattı. Taşeronlaşma diye bir kavram ve ekonomik düzen getirdi. Bu ekonomik düzen sonunda gelir dağılımda korkunç uçurumların oluşmasına yol açtı. Din eksenli azgın bir sömürü düzeni yeniden kuruldu.
Döneklerin rolü şimdilerde bitiyor, bir zamanların yıldızları yavaş yavaş kapı dışarı edilmeye başlandı.
Çok yakında bunlardan öz eleştiri yapanlara da rastlayacağımızdan eminim. İşte o zaman onlara siz zaten dünya vatandaşısınız, başka kapıya deyip Kapı Kule’nin veya Habur’ un yolunu göstermek gerekiyor.
Buradan gitsinler de nereye giderlerse gitsinler.
İlk Kurşun
