"Yıllarımı harcamak istemiyorum..."
Kocaeli'de yaşayan 18 yaşındaki Furkan Celep, sosyal medya hesabından intihar edeceğini açıklayan bir gönderi paylaştı. Yaptığı paylaşım sonrasında kayalıklardan atlayan Celep yaşamına son verdi.
"Yıllarımı harcamak istemiyorum..."
İntihar eden gencin notu:
"Yıllarımı harcamak istemiyorum..."
Gece saatlerinde, Darıca Pirireis Mahallesi
Yelkenkaya Caddesi üzerindeki falezlerin bulunduğu alanda ceset
görenler polise haber verdi. Olay yerine gelen polis ekipleri ölen
kişinin Furkan Celep olduğunu belirledi. İtfaiye ekipleri falezlerden
inerek Furkan Celep’in cesedini Sahil Güvenliğe ait bota alınmasını
sağladı. Gencin cesedi kıyıya çıkarılırken, olay yerinde incelemede
bulunuldu...
'BUNALIM VE DEPRESYONDA OLMADIĞINI YAZMIŞ'
Araştırma yapan polis ekipleri, bir kargo firmasında çalışan Furkan
Celep’in sosyal medya hesabından intihar edeceği yönünde yazı paylaştığı
bilgisine ulaştı.
Paylaşımda içki veya uyuşturucu maddenin etkisinde
kalmadığını belirten Furkan Celep, bunalım veya depresyonda olmadığını
ifade ederek, bunun günlerce, haftalarca hatta aylarca üzerinde
düşündüğü bir konu olduğunu ve sonucunda böyle bir karara vardığını
söylediği görüldü.
Furkan Celep bir araba, bir ev veya herhangi bir şey
uğruna yıllarını harcamak istemediğini, iş hayatının kendisine çok
yorucu geldiğini ifade ederek, her şeyi arkada bırakıp gitmenin mantıklı
geldiğini, gökyüzünde huzur bulacağını belirtti.
Celep'in intihar notu şöyle;
"sözlerime başlamadan önce bir içki,
uyuşturucu veya bir madde etkisinde olmadıgımı belirtmek
istiyorum.bunalımda veya depresyonda degilim.bu üzerine haftalarca hatta
aylarca düşündügüm ve sonucunda bu karara vardıgım bir durum.
bu zaman
diliminde birçok kişiyle dolaylı yoldan konuştum.durumu bu kadar ciddi
ve derinlemesine anlatmak istemedim.panige kapılmalarını, bu konuya kafa
yormalarını, saatlerini vermelerini, psikolojilerini ve yaşantılarını
etkilemek istemedim.olabildigince yumuşattım ve gerektiginde
durdum.kendi içimde kendi sorunumu çözmeye çalıştım.vardıgım sonuç ise
bu.
hassas kalpli diyebileceginiz insanlardan birisiyim.şu zamana kadar hep
doğru olanı yapmaya çalıştım.yalan söylememeye, küfür etmemeye ve argo
kullanmamaya çalıştım.insanları incitmemeye özen gösterdim, onlara
sürekli olarak elimden geldigince yardımcı oldum, değerli hissetmelerini
sağladım verebildiğim kadar değer verdim.çokca empati yaptım
duygularını hissetmeye, onları anlamaya büyük özen gösterdim.çok yönlü
olabilmek için her kafa yapısına uygun şarkı dinledim, kitap okdum,
araştırma yaptım.herkesin görüşünü degerlendirdim, onlara saygı
gösterdim.
kendimi geliştirmek için spora gittim, yabancı dil ögrenmeye
çalıştım.herkese ve her şeye karşı merhametli oldum. karıncayı bile
ezmemeye özen gösterdim.evde bir arı veya böcek olsa bile onu öldürmek
yerine bardakla alıp özgür bıraktım, yemekten arta kalanları çatıya
kuşların aç kalmaması için attım.
zorbalıktan kaçındım, kimseye bulaşmadım, zorda kalanlara yardım
ettim.paraya ihtiyacı olana para ilgiye ihtiyaçları olana ilgi
verdim.hayvanları sevdim onlara ilgi gösterdim, besledim.doğayı
kirletmemeye çalıştım. uzayı, doğayı, ormanları, gökyüzünü ve hayvanalar
için plastiklerimi çöp yerine istifleyip geri dönüşüme bile atmaya
çalıştım.daha iyi bir dünya için elimden geleni yaptım.
ailevi duygulardan yoksun büyüdüm hiçbir zaman babamla veya abimle dogru
dürüst dertleşemedim, onlardan deger görmedim (bunun için onları
suçlamıyorum sadece biraz değer biraz şevkat görmek isterdim sanırım bu
iyi gelebilirdi)
kendi özümü yetenegimi ögrenemedim, bunun için çok ugraştım ve çaba
gösterdim.neyi sevdigimi bilmiyorum, ne olmak istedigimi bilmiyorum, ne
okumak istiyorum bunu dahi bilmiyorum.
benim yaşımdaki insanlara aramda
uçurum var, her konuda benden daha üstünler.
zaman geçtikçe kendi kişiligimden ayrılmaya başladıgımı
hissediyorum.gittikçe yalan söylemeye, argo hatta küfür kullanmaya
başladım. insanlardan uzaklaşmaya onları önemsememeye, doğaya ve
hayvanlara zaman ayıramamaya başladım.kendimi zamanla duygusuz bir
insana dönüşüyormuşum gibi hissediyorum.bunlar bana göre değil ben böyle
olmak, hayatımın geri kalanına duygusuz bir insan olarak devam etmek
istemiyorum.sorumluluk almak istemiyorum.bir araba, bir ev veya herhangi
bir şey uğuruna yıllarımı aylarımı harcamak istemiyorum.iş hayatı bana
çok yorucu geliyor.hem içten hem de dıştan yıpranıyorum.bir şeyler
uguruna bunca sorun yaşamak bana mantıklı gelmiyor.bunun yerine her şeyi
arkada bırakıp gitmek, her şeyi kapatmak daha mantıklı geliyor.
aslında hiçbir şey için yaşamıyorum.yaşamak için bir nedenim bir amacım
yok.insanların yoluma sürekli taş koyup beni yoracaklarını biliyorum,
bunun için çabalamak istemiyorum.
burda kalmamı saglayan bir kaç şey vardı.şarkılar, kitaplar, filmler,
doga, gökyüzü (özellikle bulutlar ve gün batımı) ve birkaç tane de
dost.bunlar benim bir süreligine burda kalmamı sagladı, bunun için
minnettarım.
belkide bu kadar derin, bu kadar hassas bir insan olmamalıydım.
keşke
tanrı beni böyle yaratmasaydı diyip duruyorum kendime.birisi en ufak
hakaret bile etse buna üzülüyorum.biraz üzülünce boğazımın yanıyor,
sözcükler çıkamıyor bogazımdan.merak ediyorum neden kimse bana degerli
oldugumu hissetirmiyor ? neden kimse beni sevmiyor ? milyarlarca insan
olmasına ragmen neden kendimi bu dünyada yalnız ve degersiz hissediyorum
? biraz daha eglenceli, daha yakışıklı, daha çalışkan mı olmam
gerek.hayat bunları istiyor.benim bunları karşılayacak ne gücüm ne de
umudum var.
daha iyi görünmek için, insanların beni sevmelerini saglamak için
kendimi yormak, yıparatmak, ruhumu bedenimi kirletmek istemiyorum.neden
beni böyle sevmiyorlar ki ? düşüncelerimi, fikirlerimi, deger verdigim
her şeyi sırf dış görünüşüm biraz kötü diye kestirip atıyorlar.bu konuda
önemsiyecegim birisini bulmaya çalıştım (deger vermek istedim, deger
görmek istedim özel hissetmek istedim) ama her seferinde ters tepti,
dostluklar arkadaşlıklar kurmaya çalıştım olmadı.
çok sevdigim, uguruna her şeyimi verebilecegim iki dostumu bu konuda
üzdügüm için özür diliyorum.benimle geçirdikleri vakitler için, her
şeylerini benimle paylaştıkları için, bana karşı nazik ve iyi kalpli
oldukları için, benimle yıllarca birlikte oldukları için ve bana
kattıkları her şey için çok teşekkür ediyorum.onlara burdan bir kucak
dolusu kalp yolluyorum.
her şeye rağmen bugünün gelecegini biliyordum, hiçbir zaman
yaşlanmayacagımı, düzgün bir hayat yaşamayacagımı biliyordum.sadece bana
bu kadar yakın oldugunu bilmiyordum.
bu dünya yaşamak için çok kötü bir yer, bunu istemiyorum.son kez bugüne
kadar birisini üzdüysem veya kalbini kırdıysam bunun üzgünüm, özür
dilerim.belki burada bulamadıgım huzuru gökyüzünde bulurum.huzurlu,
mutlu ve umut dolu hayatlar sürmeniz dilegi ile hoşçakalın..."
