Sen içeridesin ama biz dışarıda değiliz...
İmamoğlu’na mektup
Sen içeridesin ama biz dışarıda değiliz. Son haberleşmemizde beni çok duygulandırmıştın. Üç ayrı kanala başvurdum. Seni ziyaret etmek istiyorum. İnanç veren yüzünü görmek bana biraz olsun moral verecek. Güçlüsün, imanlısın, dümdüz bir adamsın. Ama kapalı parmaklıklar arasında olma tuzağına düşürülmen gücüme gidiyor.
Kısa sürede görüşmek umudunu taşıyorum. Şu izin çıksın, iki laf edelim. Ama lafta kalmasın. Dışarı gel, işinin başına dön istiyorum. Böyle tuzakları kuranlar çoğu kez o tuzağa kendileri düşmüşlerdir. Sen kuvvetli birisin. Direncin seni bu ülkenin cumhurbaşkanı yapacak. Bunu yediğim ekmek gibi biliyorum. Sevgiyle kal. Sabırla kal canım kardeşim.
CELAL SANDAL
Milli boksördü. Ankara’da çalışıyordum. Atladım uçağa onun İzmir’deki jübilesine gittim. Boksu bırakıyordu. Ring kurulmuş Celal son gösteri maçına çıkacak ve ben de maçın boks hakemiyim. Üçüncü roundda beni ringde dövmeye başladılar. Millet kahkahadan kırılıyor. Sonunda Celal’in elini havaya kaldırdım ve ringlere veda etti. Efendilik, sporculuk nedir, o Celal’de vardı. Evladı da o erdemlere sahip diyorlar. Öyledir. İyi adamdan iyi oğul çıkar. Bu yazıyı durup dururken yazmadım. Günümüzde bazı profesyonel boksörler var. Hiç eski millilere benzemiyorlar. Neyse.
TRUMP
ABD Başkanı Trump, kendi adına bitcoin yerine Trumpcoin çıkarmış satıyor. Altın varaklı Donald Trump İncili bastırmış satıyor. Altın kaplama Trump kol saatleri satıyor. Ben bir “işadamıyım” dedi. Yedi defa iflas etmiş ve babası tarafından kurtarılmış bu insan ileride dünyayı büyük tehlikelere sokabilir.
HOSTES
Zor meslektir. Hiç tanımadığınız bir yığın insana tanıyormuş gibi davranacaksınız. Efendisi, hanımefendisi, edepsizi, terbiyesizi, kültürlüsü, kırosu, hepsi aynı uçakta olabiliyor. O genç kızların çektiğini yakından tanıyan biri olarak çok üzülmüşümdür. Bu bir meslek. Zor bir meslek. Yerden binlerce metre yüksekte, halk arasında da tehlikeli meslekler grubundan sayılan bir iş. Aslında en güvenilir araçlardır uçaklar. Her türlü kontrolü yapılmadan uçamazlar. Kaptanların hosteslere asıldığı masalı eski bir efsanedir. Çok hostes arkadaşım oldu, kaptanıyla evlenen oldu ama bunun dışında, terbiyesiz bir yaklaşımı hiç duymadım. Zaten kadın olarak yaşamanın zorlaştığı ülkemizde hosteslik gittikçe zorlaşıyor. Artık bu aralar uçak yolculuğu yapmıyorum. Ama çok uzun yıllar uçtum. Avustralya, Amerika, Japonya, İsveç, Çin ve daha pek çok uzun yolculuk. İsveç’e uçarken uçağımıza yıldırım düştü. Bir şey olmadı. Fen her türlü önlemi almış o konuda. İlk kez böyle bir olay olduğunda, pilot yere ayak basınca vücutta biriken elektrik sonucu hayatını kaybetmiş. Uzmanlar hemen çaresini bulmuşlar ve uçağa paratoner uygulamışlar. Zor meslek hosteslik. Deniz aşırı yolculukta hostes, papaz yolcuya demiş ki: “Peder, size bir kadeh şarap ikram edebilir miyim, on bin metredeyiz?” Papaz yanıtlamış: “Olmaz kızım, patrona çok yakınız, ayıp olur.”
NEDEN
Bu sözcük sorgulamanın başlangıcıdır. Sorgulama soru sorarak olur. Ama son dönemlerde bırakın soru sormayı, sorunun nasıl sorulması ve hangi soruların sorulduğu bile denetime tabi oldu. Eskiden bizimle röportaj yapmak isteyen gazeteci arkadaşlar sorularını sorarlar, biz de yanıtını verirdik. Son dönemde önce yazılı olarak soruları gönderiyorlar ve bana, “Bu sorular sizce uygun mudur” diye soruyorlar. Önceleri yadırgadım, sonradan nedenini çözdüm. Çünkü başımızdakiler kendilerine sorulmasını istedikleri soruları önceden yazıp veriyorlarmış. İstemediklerinin ise üstünü çiziyorlarmış. Hatta daha da ileri giderek, ani soru sorulduğunda “O soruyu sorma, şöyle sor” diyenlere bile rastlanıyor. Bakın, soru, sorana ait bir şeydir. İstediğini sorar, sen de ister yanıtlar, ister yanıtlamazsın. Ama soru soranı yönlendiremezsin. Tamam, yanlış soruya doğru cevap bulmak zordur. Sorunun yanlış olduğunu, neden yanlış olduğunu açıklarsın, olur biter. Soru sorun. Sansürsüz, denetimsiz sorular sorun. Soru sormak ayrıca bir haktır.
İLKER
Bu çocuk bizim MSM mezunudur ama daha önemlisi iyi adamdır. Bir gün bana geldi. “Hocam, bizi okuttun, şunu bunu yaptın, tamam iyi hoş. Ben evlenmek istiyorum. Babam yok. Kız istemeye gelir misin?” dedi. Çikolata, çiçek yaptırıldı. Gittik kız evine. Onlar zaten anlaşmışlar, evlenecekler, bizimki formalite. Tam apartmanın kapısından gireceğiz, İlker bana dedi ki: “Hocam perde açılıyor.” Ben kısa cevap vermişim: “Yok, perde kapanıyor.”
İki oğlu oldu. Aslanlar gibi ikisi de. Karısı çok iyi bir kadın. İkisi de birbirlerine destek oluyor ve sevgili gibi davranıyorlar. İşte aile budur. Aile olmak güzeldir. “Ayrık ailesi” aslında soyadlarının tam aksine bütünlük içinde, sevgiyle götürüyorlar bu güzel yuvayı. Örnektir onlar. Seviyorum çocuklarımı.
Arzu Çerkezoğlu, Bu yurtsever Disk genel başkanı genç kardeşimi yürekten kutluyorum. Her zaman onun, emekçilerin ve işçilerin yanındayız.
Leyla bana “Ezilenler İçin İstanbul Gezi Rehberi” adlı bir kitap getirmiş. Yazılama Yayınevi’nden çıkmış. Çok ilgimi çekti. Öneririm.
Atatürk diyor ki: Hakiki devrimciler onlardır ki terakki ve yenilik inkılabına sevk etmek istedikleri insanların ruh ve vicdanlarındaki gerçek meyli teneffüs etmesini bilirler.
