Dinini bilmeden çok koyu ‘dindar’!
Dinci yobazın acı çektirdiği vicdanlar!
Yaşar Nuri ÖZTÜRK
O vicdanlardan yüzlercesine, belki binlercesine akılla, Kur’an’la, İslam’la
tekrar kucaklaşma şansı yarattığım için çok mutluyum. Her gün onlarcasının mektubunu, dualarını alıyorum. Sokaklarda her gün onlarcasının sevgisine, saygısına, uzanan ellerine, açılan kucağına muhatap oluyorum.
Hepsine haklarım analarının sütü gibi helal olsun! Onlara ışık tutmaya, gerçekleri açıklamaya devam edeceğim. Bu gök kubbenin altında benim yaptığım işi, böylesine başarıyla, böylesine hazla, huzurla yapan çok az fani vardır. Tanrı’ya şükürler, halkıma teşekkürler ediyorum.
Yobazların acı çektirdiği vicdanlardan biri olan hukukçu meslektaşım Ümit yazıyor:
“Uzun zamandır size teşekkür etmek istiyorum. Yıllar önce 18-19 yaşlarında iken dinini bilmeden çok koyu ‘dindar’ olan, çevresini koyu tutucu kişilerle kendi seçimi sonucu dolduran biri olarak, başıma bir şey geldi. ‘Bunu kabul edemiyorum, bu çok fena, onur kırıcı ve berbat bir şey’ gibi düşünceler benliğimden öyle bir taştı ki, doğru bildiklerinden çok emin arkadaşlarımdan uzaklaştım, inancımı tamamen yitirdim”.
“Daldan kopan yaprak gibi oradan oraya savrularak 5 yıl geçirdim. Bu arada hukuk fakültesini bitirdim, bir yığın felsefe kitabını da bitirdim. İnancımla birlikte tüm toplumsal kurallara olan güvenimi de yitirdiğimden, kafamda ve gönlümde büyük bir boşluk açılmıştı. Ne okusam dolmayan, hiçbir şeyle ikna olmayan, her şeye ve herkese meydan okuyan bir boşluk. Çekinmeden şunu söylüyordum: ‘Evet, ben bir ateistim, ne var?’ Gene de hiç kimseyi bu yönde ikna etmek istemem; yani eğer Allah varsa, daha fazla çarpılmayı istemem; çarpıldığım yeter’. İşte böyle düşünüyordum, bazen bundan daha çoğunu da söylüyordum”.
KUR’AN OKUNMADAN OLMAZ!
“Bir gün, düşünülmeyen bir şey oldu. Televizyon izlerken, ilk kez sizi gördüm. ‘Kur’an’ı okuyun’ diye bağırıyordunuz. Sanki hipnoz olmuş veya bir yerden, uzaktan kumandama basılmış gibi; kalkıp, televizyonun üstündeki kütüphaneden sizin Kur’an mealinizi aldım. O güne kadar onca kitap okumuştum ama Kur’an’ı okumamıştım. O gün okumaya başladım. Hâlâ okuyorum. Sayısız yazınızı okudum. Her halde kitaplarınızın tamamına yakınını aldım. Ruhum yatıştı, boşluk kayboldu”.
“Siz Hocam; siz, acı içindeki bir ruha kurtarıcı oldunuz; gözleri bağlı birinin bağını çözdünüz. Artık ben bir Müslümanım, yaklaşık 13 yıldır bir Müslümanım. Kuşkusuz, bu, Allah’ın iradesidir ama sizi vesile olarak seçti. Yobazların dininden kaçıp ateizme sığınan, ateizmi daha rahat, huzurlu ve güvenli bulan birini Allah aşkı ile buluşturmak ne demektir? Bunun anlamını benden daha iyi bildiğinizi biliyorum”.
“Üzerimdeki hakkınız çok büyük, sayenizde yeniden nefes alıyorum ben. Bu hakkı nasıl anlatabilirim! Allah sizi ve yolunuzu nuru ile doldursun, iki cihanda da şanınız yürüsün! Her ne diliyorsanız sizin olsun. Rabbim sizi merhameti ile kuşatsın ve sizi bir an bile yalnız bırakmasın”.
“Bir de kendim için bir duam da var: Allah size çok uzun ve sağlıklı bir ömür versin. Çünkü sizin varlığınız bana ümit kaynağı oluyor”.
