Bir ülkenin düşebileceği en kötü durum...
SORUNSUZ (!) DIŞ İLİŞKİLERİMİZ
' Naci BEŞTEPE '
Bir ülke için en kötü durum birden fazla cephede savaşa girmesidir.
Ülkeyi böyle bir duruma düşürmemek de siyasi iktidarın görevidir.
Olaya bu gözle bakınca AKP iktidarının KOMŞULARLA SIFIR SORUN politikası, çok iddialı olmakla birlikte son derece doğru, yerinde bir politikadır.
Tabi bazı koşulları sağlamak şartıyla.
Hiç savaş durumu yaratmadan, sorunsuz ve barış içinde yaşamak şüphesiz ideal durumdur. Yüce Atatürk’ün veciz olarak belirttiği gibi, zaten savaş zorunlu olmadıkça cinayettir. Bu açıdan bakınca da söz konusu politika daha da önem kazanmaktadır.
Ülkemiz; sürekli gelişen teknolojik seviyesi, iklimin ve topraklarımızın verdiği olanaklar, artan kaliteli genç iş gücü ile komşularımızın hemen hepsinden avantajlı bir konumdadır. Bu avantajı iyi kullanmamız durumunda halkımızın huzur ve gönenç içinde yaşamaması için sebep yoktur.
Gelin görün ki bu doğru politikayı uygulamada izlenen strateji tamamen dış güdümlü, yanlış, daha doğru ifade ile yok değerindedir.
Uluslararası ilişkilerde değişmez kural karşılıklılık ve ulusal çıkarın korunmasıdır.
Uygulamaya gelince her iki esastan da büyük ölçüde sapıldığını görmek olasıdır.
Yunanistan ile sorunlarımız bu ülkenin kurulduğu günden başlamış, o günden bu güne de yeni sorunlar eklenerek devamlı artmıştır.
AKP iktidarının başa geçtiği günden itibaren hep Yunan tarafı üstünlük sağlamış, Türkiye verdiği tavizlerle kalmıştır.
Özellikle KIBRIS konusunda, Sayın Denktaş ve onu destekleyen Türk hükümetlerinin kazandığı durum üstünlüğü, ÇÖZÜMSÜZLÜK ÇÖZÜM DEĞİLDİR, ONLAR BİR ADIM ATARSA BİZ İKİ ADIM ATARIZ kuru -sıkısıyla, kısa sürede yok edilmiştir.
Aidiyeti Belirsiz Ada, Adacık ve Kayalıklar konusunda pasif kalınarak gene Yunan tarafına koz verilmiştir.
Son olarak, Münhasır Ekonomik Alan konusunda da göstermelik çıkış dışında hiçbir şey yapılmamış ve nohut büyüklüğündeki Kıbrıs Rum Kesimi’ne karşı bile aciz kalınmıştır.
Ermenistan’a karşı izlenen politikaya akıl erdirmek olası değildir.
Haklı ve güçlü olan ülkemiz iken, Ermenistan’ın bizim peşimizde koşması, sözcük yerinde ise yalvarması gerekirken; durup dururken taviz veren, çözüme yanaşmayan ülke konumuna düşülmüştür.
Üstelik, ulusal onurumuz ile oynanarak.
Üstelik, kan kardeşimiz Azerbaycan’ı zor duruma sokarak ve bize kırılmasına, ilişkilerimizin gerilemesine sebep olarak.
İran, 1639′dan bu yana sınır sorunu yaşamadığımız, yıllardır da terör örgütleri konusundaki karşılıklı güvensizlik dışında hiç bir önemli tehdit algılamadığımız bir komşumuzdur.
ABD ve İsrail’e karşı tehdit oluşturacak diye, zayıf Avrupa ülkelerinin bile kabullenmediği FÜZE KALKANI sisteminin ülkemize konuşlandırılmasına razı olmak, durduk yerde başımıza dert açmaktan öte ne sağlamıştır?
Elbette İran’ın nükleer yetenek kazanmasını arzu etmeyiz, ama İran o yeteneğini niçin bize karşı kullansın?
Toprağımıza mı gereksinimi var veya olacak?
Su sorunumuz mu var, petrol mü?
Şimdi daha mı güvendeyiz?
Suriye ile can ciğer kuzu sarması aşamasına gelmişken ne oldu birden bire?
Suriye iktidarının halkına karşı uygulamaları mı değişti birden?
Bize karşı savaş hazırlığı mı başlattı?
Artan dostluk ve dış ticaretimiz ne hale geldi?
Radikal İslamcıların ezeli Yahudi düşmanlığı ile İsrail’e karşı girişilen kışkırtıcı eylemler ülkemize ne kazandırdı?
Tehditler savrulan İsrail’e bir adım geri attırıldı mı?
Yoksa İsrail de tehdit ülke konumuna mı taşındı?
Suriye için söylenenleri Libya için aynen yinelemek yanlış olmaz.
Irak’a karşı tutumumuz ise yürekler acısıdır.
ABD kandırmacalarına yatkınlığımızı gören Irak yönetimi de, K.Iraklı Kürtler de bizimle oynamaya devam etmektedir.
ABD sözlerine kanan, TSK satıcısı Gnkur.Bşk. ” K.Irak, BBG EVİ gibi” demişti. Şimdi de Başbakan, “Irak, PKK üzerine askerini yollayacak, onlara, siz temizlemezseniz biz girer temizleriz dedim” diyerek, bile bile yeni bir oyalamaca ve kandırmacaya alet olmaktadır.
Daha pantolonunu toparlayamayan, poposunun yarısı açık vaziyetteki Irak ve K.Irak Kürtleri bile bizimle dalga geçer olmuşlardır.
İşte sıfır sorun politikasının ülkemizi getirdiği aşama budur.
Yürekler acısı, acınası bir yönetim ve strateji örneği ortaya konmuştur.
Bir tek sorun çözülmediği gibi pek çok sorunda konum kaybına uğranılmış, bir çok yeni sorun yaratılmıştır.
Yani bir ülkenin düşebileceği en kötü duruma düşülmüştür.
Yapılan tüm hataların kaynağında ise ABD’ye bağlılık yatmaktadır.
Ulusal çıkar bir yana bırakılmış, ABD çıkarlarının bekçiliğine soyunulmuştur. Övünülerek açıklanan EŞBAŞKANLIK da bunun için verilmemiş midir?
Yeter ki ABD’nin AKP’ye desteği eksilmesin, iktidar nimeti elden gitmesin.
Ulusal çıkarlar giderse de gidiversin.
Olanların başka açıklaması var mıdır?
Şurası kesindir ki, iktidar kimseye kalıcı değildir. ABD ve AB desteği sürse bile.
Türk ulusu,en azından ulusun büyük bölümü; kırılan onurunu onaracak, gururunu yeniden okşayacak yönetimleri arama, bulma ve izinden gitmeye kararlıdır. Bu karar ve irade er geç ortaya konacaktır.
Dışlanan, horlanan, ülke çıkarlarını korumadaki etkinliği yok edilen tüm ulusal kurum ve kuruluşlar mücadeledeki yerlerini alarak ülkemizi ve ulusumuzu layık olduğu konuma taşıyacaktır.
Umut ve mücadelemiz bitmeyecektir.
Gazete yazılarına adım atmamda bana önayak olan, yiğit gazeteci, ulusalcı, vatansever insan Deniz SOM’u, ölümünün yıldönümünde saygı ve rahmetle anıyorum. Işıklar içinde yatsın.
*