‘Kindar ve Şerefsiz...’
Gülmeyi unutturdular!..
Yıllardır bir “oh” diyemedik…
Kutuplaştırma, ayrıştırma, sürekli bir kavga hali…
Sonunda “iç savaş” diyemeyeceğiz, ama ilçelerin, mahallelerin enkaz haline gelmesi…
Yıkılan binalar, tank ateşi, roket delikleri, teröristlerin yaktığı okullar, zarar verdikleri tarihi eserler…Binlerce kişinin kendi yurdunda evsiz barksız kalışı…
İlçeden ilçeye veya şehre devam eden göçler, insanların kendi ülkelerinde sığınmacı haline düşmesi…
Ölen insanlar, şehitlerimiz…
Göğe yükselen feryatlar…
Bunlar bize gülmeyi, gülümsetmeyi unutturdu…
* * *
Ankara Garı önünde, Merasim Caddesi’nde, Kızılay’da, İstanbul Sultanahmet’te patlayan bombalar ve 200’e yakın masum insanın boşu boşuna hayatını kaybetmesi…
Bir cehennemi yaşıyoruz!..
14 yıl oldu, belimizi doğrultamadık…
İktidara geldiler liberal, demokrat havalarda…
Bunlara inanan ahmak aydınların ihanetiyle yükseldiler…
* * *
Hatırlayın, Kıbrıs’ta “Çözümsüzlük çözüm değildir” diye yola çıktılar, geçmişi suçladılar…
Kıbrıs davasının anıt adamı Rauf Denktaş’a “Koltuğunu kaybetmemek için çözümü engelliyor” demekten utanmadılar…
Ahmak aydınlarla birlikte “AB’ye giriyoruz” diyerek, paralar dökerek “Yes be annem” sloganıyla Kıbrıslı Türklere Annan Planı’na “evet” dedirttiler…
Rumlar ise “Hayır” deyip AB’ye girdiler, Türkiye kapıda kaldı ve beklemeye, yalvarmaya devam ediyor…
Ve üzerinden 13 yıl geçti, ne Kıbrıs’ta çözüm oldu ne de Türkiye AB kapısında içeri girebildi…
* * *
“Paralel devlet” yapılanmasına göz yumdular…
Ne istedilerse verdiler!..
Fethullahçıların Türk Silahlı Kuvvetleri’ne kumpas kurmasını hayranlıkla izlediler, komutanlar içeri girdikçe sevinç naraları attılar…
İnsanların aileleri ile birlikte hayatlarını kararttılar, kimi orada can verdi, kimi intihar etti, kimi kanser
oldu…
Bunların gafleti, Fethullahçıların ihaneti bize gülmeyi unutturdu!..
* * *
“Analar ağlamasın” sloganıyla teröristlerle pazarlık masasına oturdular, bugün analar kan ağlıyor, feryatları yürek yakıyor…
Apo akil adamdı!..
Apo demokrattı!..
Apo’nun vizyonu vardı!..
Al sana de-
mokratlık, al
sana vizyon!..
O vizyon en son Ankara Kızılay’da patladı…
* * *
Ne oldu bizim kırmızı çizgilere, hepsi berhava…
Nerede komşularla sıfır sorun, hepsiyle düşmanız…
Nerede o stratejik derinlik, derinlikler içinde kaybolan bir strateji haline geldi!..
Ve o strateji, bizi Ortadoğu bataklığına soktu…
Suriye belası bütün Türkiye’nin üzerine çöktü…
* * *
AKP istikrar için oy istedi ve halkımız 7 Haziran kararını 1 Kasım’da “istikrar” için değiştirerek bunları yine tek başına iktidara getirdi…
Şimdi biz kimin yakasına yapışalım, Kandil’e gidip Duran Kalkan’dan, Cemil Bayık’tan mı hesap soralım?..
Türkiye her gün istikrarlı bir şekilde ağlıyor…
Her gün istikrarlı bir şekilde şehit cenazesi kaldırıyoruz…
Biz gülmeyi unuttuk!..
İstikrar için oy verenler, siz mutlu musunuz?!..
Şerefsiz!..
Sosyal medyada bir mesaj dolaşıyor ve Ankara’daki saldırı için şöyle diyor:
“Ölenlerin yarısı CHP’li, yarısı paralel… O halde sorun yok”
Böyle bir şerefsizlik olabilir mi?..
Bu nasıl bir kindir?..
Bu nasıl bir ayrıştırmanın şerefsiz hale getirdiği tiptir?..
Yetiştirdikleri “kindar” nesille iftihar etsinler…
Bu mesajı atanın dindar olabileceğini hiç sanmıyorum…
Ama kindar bir şerefsiz olduğu ortada!..
